Breekbaar oud worden

Hij keek niet op of om, slingerde op zijn antieke en brakke fiets menigmaal rakelings langs tegenliggers terwijl zijn neus door zijn bochel bijkans op het asfalt hing. Ik bleef maar even in de buurt. Eenmaal op de plek van bestemming leek het afstappen wel een eeuwigheid te duren. Want ondanks dat hij op miraculeuze wijze de steile tunnel en het gevaarlijke kruispunt heelhuids doorgekomen was leek de wind hem op zijn plaats van bestemming, de supermarkt, alsnog tegen de grond te duwen. Luttele seconden hield ik mijn adem in. Na wat luchtzwaaien hervond hij op magistrale wijze zijn evenwicht. Hoe ironisch, na zoveel obstakels was hij bijna op het eind van zijn reis gestrand. En terwijl de oude baas zich schuifvoetend richting de supermarkt bewoog realiseerde ik me dat met het ouder worden elke dag breekbaarder zal zijn. Met een ongerust gevoel reed ik huiswaarts. Zou hij de terugweg halen?

...